Opieka nad osobą z demencją starczą

bozencina50

Wczoraj już nie miałam siły opisywać. Babka jest Dickkopf.Córka jej dobrze ją określiła jako typ dominatorki.Zakodowała sobie w głowie to ,że ,że wyjeżdżam.A co miałam jej powiedzieć jak mnie ciągle wygania.Więc powiedziałam dla świętego spokoju .Nie pamięta ,żeby się umyć ale to pamiętała. Siedzę z nią w salonie a ona mi ryje beret ,żebym się pakowała.A czy wszystkie rzeczy wzięłam itd.Pierwszy raz jej powiedziałam ,że muszę tu zostać ,żeby się nią opiekować , to wpadła w szał.Mówi -" ja jestem zdrowa! Sama sobie poradzę. Mam dzieci a ty jesteś obca i takie tam..." Nie chciało mi się jej słuchać i więcej tłumaczyć.Mówie jej ,że idę na dół. Pobyłam jakieś piętnaście min. Wracam , zaglądam co ona robi.Patrze , wylazła na ogródek i skubie trawę.( wcześniej chciałam ją zabrać na spacer to nie chciał , bo jest jej zimno).Mówie jej-zostaw tą trawę .Nie schlaj się bo masz nadciśnienie.Będzieci słabo.Nawet nie reagowała.Ona wie lepiej .Trawa jest wysoka i musi ją zlikwidować.Ok -mówię i informuję ją ,że idę do toalety.Wracam .Badka leży w przedpokoju z trawą w ręce . Cholera , wystraszyłam się .Sprawdzam czy głowa cała itd. Pytam jej czy coś ją boli.Coś tam bełkocze.Hilfe, hilfe...Próbuję ją podnieś .Nie daję rady.Leży w tym przedpokoju na ukos.Ciągnę ją na dywaniku ( na nim się poślizgnęła) do pokoju.Babka ciężka jak cholera.Układam w salonie na dywnie.Daję pod głowę poduszki.Ona chce na sofę.Mówie - leż , ja dzwonie po pogotowie .Nie -mówi .Ona wstanie.To wstawaj -mówie.( wiem ,że sama nie da rady) .Nagle dzwoni telefon.Odbieram.Dzwoni syn.Przedstawiam mu sytuację.Mówi ,że zaraz będzie.Powtarzam babce i proszę ją by leżała spokojnie.Nie, ona nie będzie leżała na podłodze.Ona musi usiąść.To siadaj sama , ja ci nie pomogę -mówie .Nagle dostaje ona odruchów wymiotnych.Zbieram siły ,układam ją na bok.Cały czas siedzę przy niej i obserwuje.Ona ciągle swoje.Nie słucham jej.Jest uziemniona.Nic nie może zrobić.Przyjeżdża syn.Sadza ją na fotel.Syczy z bólu.Syn wzywa pogotowie .Babka nagle ,że musi zmienić ciuchy. Przyjeżdża pogotowie ,bada.Podejrzewają złamanie łuda.Zabierają do szpitala. Póżno w nocy wraca syn.Diagnoza brzmi -złamanie kości łudowej.Dzisiaj operacja. Ja te babki nazywam wampirami energetycznymi.Do dupy taka robota .

bozencina50

Jeszcze mi sié przypomniało. Mówie do syna ,że te wszystkie dywaniki co są w domu MUSZĄ być ZLIKWIDOWANE. -masz rzcję ale to nie będzie łatwe-odpowiada.Pokazuje mu kapcie w jakich babka łazi( stare ,wytarte pod spodem, za duże ) .Od razu wyrzuca do śmieci.Pokazuje mi ile babka ma nowych ( antypoślizgowe) .Nie ruszane..... Przed wczoraj o 22 mówię do niej -jest póżno ,idziemy spać.Ty idż a ja jeszcze posiedze-mówi.Idę na dół .Wracam za godzinę .Jeszcze siedzi.Jest 23.30 ,-informuje -idż już spać.Nie -odpowiada.Cholera ,nie mogę zasnąć.Po godzinie wracam.Patrze a ona czesze frędzle od dywaników :D Kuźwa, co za baba.Nie chce się myć a każdy okruch widzi.Mało tego .Wlazła do mnie na dół i sprawdza czy pakuje swoje rzeczy.Mówie-potem.Dojżała między moimi rzeczami łyżeczkę plastikową.To zostaw, to jest moje-mówi kategorycznym głosem. Właśnie z takimi "miłymi " staruszkami przychodzi nam pracować.

..?eto

Chyba coś jest w powietrzu , jakiś wirus , że te babki i dziatki tak szaleją. No i ma baba co chciała, a Tobie Bożęcino współczuję stressu. Dalio twoja , jak czytam też jakiegoś spida dostała... chyba wszystkie demony się budzą brrrrrrrrrrrr trzeba to Kuźwa jakoś odczynić!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Miesiąc świrów czy co?

iza46

bozencina50 napisał:
Jeszcze mi sié przypomniało. Mówie do syna ,że te wszystkie dywaniki co są w domu MUSZĄ być ZLIKWIDOWANE. -masz rzcję ale to nie będzie łatwe-odpowiada.Pokazuje mu kapcie w jakich babka łazi( stare ,wytarte pod spodem, za duże ) .Od razu wyrzuca do śmieci.Pokazuje mi ile babka ma nowych ( antypoślizgowe) .Nie ruszane..... Przed wczoraj o 22 mówię do niej -jest póżno ,idziemy spać.Ty idż a ja jeszcze posiedze-mówi.Idę na dół .Wracam za godzinę .Jeszcze siedzi.Jest 23.30 ,-informuje -idż już spać.Nie -odpowiada.Cholera ,nie mogę zasnąć.Po godzinie wracam.Patrze a ona czesze frędzle od dywaników :D Kuźwa, co za baba.Nie chce się myć a każdy okruch widzi.Mało tego .Wlazła do mnie na dół i sprawdza czy pakuje swoje rzeczy.Mówie-potem.Dojżała między moimi rzeczami łyżeczkę plastikową.To zostaw, to jest moje-mówi kategorycznym głosem. Właśnie z takimi "miłymi " staruszkami przychodzi nam pracować.

Bozencina wspolczuje Ci tego wampira ,ale sama doswiadczylam podobnych cyrkow.Byc moze zostawia ja w szpitalu z dwa tygodnie,tak bylo w moim przypadku,ja wyjechalam bo po co placic opiekunce jak tam darmo ma opieke? Po szpitalu dostanie wyzsza grupe i Kurzzeitpflege z 4 tygodnie /od tego roku przysluguje wszystkim ,nawet z 0 Pflegestuffe/.Nastaw sie na wyjazd ,i byc moze to lepiej dla Ciebie bedzie.Teraz mialam potwora na dwa tygodnie ,w glowie pomieszane ,rodzina na obiady przychodzila jak byla zmienniczka.Postawilam sie i nie gotowalam im ,za to uswiadomilam ze wyjezdzam jak tylko bedzie bardziej agresywna .Zrozumieli i wpadali tylko znienacka .Takich czasow doczekalismy sie,ze za mizerna stawke zmusza sie nas do calodobowej pracy.

Dalia

Bożencina - no to obie mamy jazdę :D Pamiętaj o jednej rzeczy, jak się klient przewróci nigdy go nie podnoś. Tutaj w Anglii nam opiekunkom nie wolno podnosić klienta. Jedyne, co możemy zrobić to pytać go czy nic nie boli, kazać poruszać ręką i nogą. Potem słownie udzielać wskazówek jak ma się podnieść. Nie dotykać, nie pomagać. Jeśli się podniesie to OK, jeśli nie daje rady wzywasz pogotowie. Uważam, że to jest dobre. Oczywiście w ten sposób firma chroni przede wszystkim siebie (w razie problemów z kręgosłupem osoby, która usiłowała podnieść) ale również nas. Bo czasami można bardziej zaszkodzić niż pomóc, syn nie powinien był jej ruszać jeśli miała złamaną kość udową. W mojej firmie nie wolno nam również udzielać pierwszej pomocy, tzn., żadnych masaży serca czy sztucznego oddychania. Kto wie czy to nie koniec twojej "przygody" z despotyczną babką. Daj znać jak się sytuacja rozwinęła i nie pękaj. ;)

copyfield

Dalia napisał:
Pamiętaj o jednej rzeczy, jak się klient przewróci nigdy go nie podnoś. Tutaj w Anglii nam opiekunkom nie wolno podnosić klienta. Jedyne, co możemy zrobić to pytać go czy nic nie boli, kazać poruszać ręką i nogą. Potem słownie udzielać wskazówek jak ma się podnieść. Nie dotykać, nie pomagać. Jeśli się podniesie to OK, jeśli nie daje rady wzywasz pogotowie. Uważam, że to jest dobre. Oczywiście w ten sposób firma chroni przede wszystkim siebie (w razie problemów z kręgosłupem osoby, która usiłowała podnieść) ale również nas. Bo czasami można bardziej zaszkodzić niż pomóc, syn nie powinien był jej ruszać jeśli miała złamaną kość udową. W mojej firmie nie wolno nam również udzielać pierwszej pomocy, tzn., żadnych masaży serca czy sztucznego oddychania

To nie dotyczy tylko Anglii. To są OGÓLNE zasady przyjęte wszędzie. Firmy nam tego nie mówią. Do osoby leżącej jak nie może się podnieść a tym bardziej jak nie mamy z nią kontaktu słownego - wzywamy Retungwagen

bozencina50

Pomyliłam się .To nie kość udowa ale staw biodrowy.Babka już po operacji.Ja zjeżdżam. Dalia masz rację.Dzisiaj dzwoniłam do mojej córki i to samo mi powiedziała.Niestety firmy nie informują nas co nam wolno a co nie.Przynajmniej tak było w moim przypadku.Myślę ,że dla tego , bo my w Niemczech , nie jesteśmy opiekunkami w pełni tego słowa znaczeniu.Wy macie szkolenia i jesteście carerkami.A my? Szlak wie .A najgorsze to to ,że w porównaniu z Anglią mamy szmaciane pieniądzeTu jest jeden wielki szwindel.Totalny wyzysk opiekunek przez agencje, rodziny i podopiecznych.Wszyscy žerują na kobietach 50 + , wykorzystując sytuację jaka jest w kraju.A co do nie ruszania babki to nie do końca rozumiem.Bo weżmy na przykład ,że babka zaczęła rzygać , to leżąc na wznak mogła by się udusić.Nie miałam okazji pogadać z córką jak im ( klientom) przedstawiają ofertę.Zresztą za krótko się znamy. Babka nie nadaje się do opieki domowej, przynajmniej dla mnie.Ja jestem niestety zbyt delikatna. Wolę zdecydowanie leżących i nie kumatych.Z takimi jest spokój.Ci z " początkami " są na nic.A jeszcze na dodatek mobilni.Było to dla mnie nowe doświadczenie. Jedno w tym wszystkim było fajne.Babka ma fajne dzieci.Cała trójka po studiach i bardzo kontaktowna.Żadni tam mądralińscy.Nie wpieprzali się.Byli pomocni.Ale może dla tego ,że to była też ich pierwsza przygoda z agencją świadczącą tego typu usługi.

bozencina50

Wröcę jeszcze raz do mojego posta w temacie nieruszania podopiecznej , a dokładnie gdyby było zagrożenie uduszenia się wymiocinami.Cholera nie wiem czy mogłabym spokojnie patrzeć jak umiera człowiek na skutek uduszenia się rzygami.Trudno , najwyżej by mnie zamkneli :/ Przecież pogotowie tak szybko nie przyjeżdża.My czekaliśmy np.ok.40 min. Dla mnie normalne jest gdy coś się dzieje , co zagraża życiu a ja jestem w stanie pomóc , to reaguje.Syn jest adwokatem .Pracuje dla szpitala i domu starców to chyba wiedział co robi.Jak przyjechał lekarz to mu powiedział ,że podniósł babkę. Teraz jak będę jechała do następnego klienta to zapytam co mogę. A jeszcze jedno .Ja babki nie podnosiłam na siłę , ona mi podała ręce.A jak zobaczyłam ,że usiłuje sie na dupie przśliznąć w stronę tarasu to ją przesunęłam na dywaniku w bezpieczne miejsce. Wiecie co , ona wogóle jest niereformowalna.Tam w szpitalu ( córka mi opowiadała ) chciała wyrwać sobie wenflon z kroplówką.Musieli jej unieruchomiç ręce.

Dalia

Jak gość rzyga, to chyba jednak na boku trzeba go położyć, może jak ma kręgosłup np, uszkodzony to nigdy nie rzyga? Cholera wie, poczytam sobie co ci mądrzy Anglicy nam napisali. ;)

copyfield

W tym calym niesieniu pomocy jest taka luka - jeszcze jak mnie szkołowali na różnych kursach - Jak widzę, że człowiek idzie i [b] osuwa[/b] się na ziemie a podejrzewam zawał - to kładę go zawsze na bok. Jak się znam to udzielam pomocy, zawsze wzywam pogotowie. Jak idę i widzę już leżącego - to inna bajka - bo nie wiem czy potrącił go samochód, czy inna przyczyna - nie mam rentgena w oczach!. Wzywam pogotowie.Czyli przede wszystkim nie szkodzić, sobie także

..?eto

bozencina50 napisał:
Wröcę jeszcze raz do mojego posta w temacie nieruszania podopiecznej , a dokładnie gdyby było zagrożenie uduszenia się wymiocinami.Cholera nie wiem czy mogłabym spokojnie patrzeć jak umiera człowiek na skutek uduszenia się rzygami.Trudno , najwyżej by mnie zamkneli :/ Przecież pogotowie tak szybko nie przyjeżdża.My czekaliśmy np.ok.40 min. Dla mnie normalne jest gdy coś się dzieje , co zagraża życiu a ja jestem w stanie pomóc , to reaguje.Syn jest adwokatem .Pracuje dla szpitala i domu starców to chyba wiedział co robi.Jak przyjechał lekarz to mu powiedział ,że podniósł babkę. Teraz jak będę jechała do następnego klienta to zapytam co mogę. A jeszcze jedno .Ja babki nie podnosiłam na siłę , ona mi podała ręce.A jak zobaczyłam ,że usiłuje sie na dupie przśliznąć w stronę tarasu to ją przesunęłam na dywaniku w bezpieczne miejsce. Wiecie co , ona wogóle jest niereformowalna.Tam w szpitalu ( córka mi opowiadała ) chciała wyrwać sobie wenflon z kroplówką.Musieli jej unieruchomiç ręce.

To już staje się standardem w niemieckich szpitalach tzn. unieruchamianie rąk pasami szalonym staruszkom, albo przywiązywanie prześcieradlłem do wózka , żeby staruszkom nie przychodziło do głowy i a tym bardziej nie zmaterializowało się chodzenie po oddziale. Tak było z Diterem jak był 3 tygodnie na geriatrii i pasy były w użyciu i prześcieradełko. Tylko my nieboraczki nie możemy sobie w żaden sposób usprawnić pracy i bycia z pdp. Chociaż ja ostatnio stosowałam stopery do uszu. Ja też byłam teraz u rodzinki, gdzie synuś byl wykladowcą matematyki na Uniwersytecie Hamburskim, i co z tego, jak babka nie posiadala żadnych usprawwnień typu łóżko rehabilitacyjne, rolsthull-klo, piżamka specjalna, a nawet odpowiednich kapci , Jak powiedzialam o obuwiu , to synuś odrzekl , że musia zawsze chodzila w takich drewniakowatych klapkach. Na co ja mu odrzzeklam , że jak byla zdrowa to i owszem, ale teraz jest chora i ma sóchnięte nogi, że o ślepocie nie wspomnę.Synowa babkę po rękach calowała, ale przez 4 tygodnie nie załatwiła żadnych pomocy, o które prosiłam. jedno wielkie dziadostwo bylo i nic więcej.Mając takie możliwości do korzystania z bezpłatnych środków pomocnych dla pdp nic nie stosowali. Dla mnie ten Naród to buraki z klapkami na oczach, a pan profesur to miał w głowie tyko równania matematyczne , ale serca i współczucia i wyobraźni miał zero.

Dalia

copyfield napisał:
W tym calym niesieniu pomocy jest taka luka - jeszcze jak mnie szkołowali na różnych kursach - Jak widzę, że człowiek idzie i [b] osuwa[/b] się na ziemie a podejrzewam zawał - to kładę go zawsze na bok. Jak się znam to udzielam pomocy, zawsze wzywam pogotowie. Jak idę i widzę już leżącego - to inna bajka - bo nie wiem czy potrącił go samochód, czy inna przyczyna - nie mam rentgena w oczach!. Wzywam pogotowie.Czyli przede wszystkim nie szkodzić, sobie także

Dokładnie tak :)

Dalia

?eto - masz rację, jak zwykle zresztą ;) w szpitalach, w domach opieki po prostu jest za dużo pacjentów, za mało kadry. Oni nie są w stanie na raz pilnować kilkunastu osób, więc się wspomagają średniowiecznymi metodami. A my przecież mamy komfort, mamy tylko jednego pacjenta więc mamy za nim latać, dawać sobie ubliżać, podkładać policzek do bicia i wstawać 10 razy w nocy. Żałosne to wszystko, naprawdę. Tylko rodzina jest w stanie pomóc i jeśli nie chce, nic nie zdziałamy. Jedyne, co możemy zrobić to szybciutko zwiewać z takiego miejsca. Mój tata jak był w szpitalu z powodu udaru, też był przywiązany pasami, bo nie wolno mu było się ruszać. On był całkowicie świadomy i zdrowy na umyśle, więc nie bardzo rozumiem dlaczego mu po prostu tego nie powiedziano? Ale umyć, to przez trzy tygodnie go nie umyli. To nie było ani w Niemczech, ani w Anglii tylko w Polsce, w mieście Gdańsk.

..?eto

bozencina50 napisał:
Wczoraj już nie miałam siły opisywać. Babka jest Dickkopf.Córka jej dobrze ją określiła jako typ dominatorki.Zakodowała sobie w głowie to ,że ,że wyjeżdżam.A co miałam jej powiedzieć jak mnie ciągle wygania.Więc powiedziałam dla świętego spokoju .Nie pamięta ,żeby się umyć ale to pamiętała. Siedzę z nią w salonie a ona mi ryje beret ,żebym się pakowała.A czy wszystkie rzeczy wzięłam itd.Pierwszy raz jej powiedziałam ,że muszę tu zostać ,żeby się nią opiekować , to wpadła w szał.Mówi -" ja jestem zdrowa! Sama sobie poradzę. Mam dzieci a ty jesteś obca i takie tam..." Nie chciało mi się jej słuchać i więcej tłumaczyć.Mówie jej ,że idę na dół. Pobyłam jakieś piętnaście min. Wracam , zaglądam co ona robi.Patrze , wylazła na ogródek i skubie trawę.( wcześniej chciałam ją zabrać na spacer to nie chciał , bo jest jej zimno).Mówie jej-zostaw tą trawę .Nie schlaj się bo masz nadciśnienie.Będzieci słabo.Nawet nie reagowała.Ona wie lepiej .Trawa jest wysoka i musi ją zlikwidować.Ok -mówię i informuję ją ,że idę do toalety.Wracam .Badka leży w przedpokoju z trawą w ręce . Cholera , wystraszyłam się .Sprawdzam czy głowa cała itd. Pytam jej czy coś ją boli.Coś tam bełkocze.Hilfe, hilfe...Próbuję ją podnieś .Nie daję rady.Leży w tym przedpokoju na ukos.Ciągnę ją na dywaniku ( na nim się poślizgnęła) do pokoju.Babka ciężka jak cholera.Układam w salonie na dywnie.Daję pod głowę poduszki.Ona chce na sofę.Mówie - leż , ja dzwonie po pogotowie .Nie -mówi .Ona wstanie.To wstawaj -mówie.( wiem ,że sama nie da rady) .Nagle dzwoni telefon.Odbieram.Dzwoni syn.Przedstawiam mu sytuację.Mówi ,że zaraz będzie.Powtarzam babce i proszę ją by leżała spokojnie.Nie, ona nie będzie leżała na podłodze.Ona musi usiąść.To siadaj sama , ja ci nie pomogę -mówie .Nagle dostaje ona odruchów wymiotnych.Zbieram siły ,układam ją na bok.Cały czas siedzę przy niej i obserwuje.Ona ciągle swoje.Nie słucham jej.Jest uziemniona.Nic nie może zrobić.Przyjeżdża syn.Sadza ją na fotel.Syczy z bólu.Syn wzywa pogotowie .Babka nagle ,że musi zmienić ciuchy. Przyjeżdża pogotowie ,bada.Podejrzewają złamanie łuda.Zabierają do szpitala. Póżno w nocy wraca syn.Diagnoza brzmi -złamanie kości łudowej.Dzisiaj operacja. Ja te babki nazywam wampirami energetycznymi.Do dupy taka robota .

Amen. Mimo to trzymaj się resztkami sił pięknej rzeczywistości, bo może ona jednak istnieje jeszcze dla nas? :)

mariaj

Witam !!! Gdy nasz podopieczny cierpi na demencję starczą ,mamy dodatkowe problemy z organizacją każdego dnia . Często demencji towarzyszy zdenerwowanie ,są ograniczone kontakty z najbliższą rodziną .Potrzeba wiele cierpliwości ,aby nie dać wyprowadzić się z równowagi .

« Poprzednia strona